hiçbir şeyin düzelmemesi

Karamsar biri olduğum halde bile aşırı pozitif davrandığım ama gerçekten her şeyin üst üste geldiği dönem. E bu da kafa yani. Napıcam ben ya? Hani hep iç sesinden kendine “en sonunda düzelir be” dersin ya tııı amk. Düzelmiyor

Bazen doğanın henüz keşfedemediğimiz yasalarıyla ilişkisi olduğunu düşündüğüm bir acayip sarmal. Kocakarıya döndüm iyice, olacağı varsa oluyor olmayacaksa bütün evreni ayağa kaldırsan olmuyor gibi geliyor. Yani nihayetinde ne yaparsak yapalım elma dediğin dalından koptuğunda yere düşecektir. Bunu engeleyemezsin. Yukardaki böyle kurmuş düzeni düşer yani. Hiçbir şey düzelmiyor ya da düzelmiyor gibi geliyor ama belki de zaten başından beri düzgün olan budur belki de. Yani normali budur. Sana olması gereken bu değil gibi gelmesi, akışın orasını burasını kurcalayıp düzeltmeye çalışman falan hep asıl olağan dışı olandır. Belki de.. aman neyse işte. Tuhaf bir his. Bu mantığa kendini kaptırırsan hayata dair hiçbir şey yapmana gerek kalmıyor. Olacağı varsa oluyor, olmayacaksa da olmuyor. Sikerler öyle işi ama hakkaten öyle gibi. Şairin dediği yerdeyim her şeyi düzeltmeye çalışmanın yok ettiği yerdeyim. Sana bu cümleleri yerden yüksek göğe yakın bir yerden yazmak isterdim. Ama öyle değil. Burası ne gök ne zemin. Çukur bile değil. Tam olarak hangi mertebede olduğumu bilmeden konuşuyorum. Ve nihayet Cüneyt Arkın film çevirir, Orhan Gencebay şarkı söyler, Murat Menteş roman yazar ve ben düşerim. Herkes verilen işi iyi yapsın lütfen. Ben baya titizim bu konuda.

Bazen her şey çıkmaz bir hâl aldığında zihnimde ileride gerçekleşmesini beklediğim bir eylem mesken ediyor. Ona öylesine anlam yüklüyor ve umut ediyorum ki akıl alır gibi değil. Bütün olumuzluklar sanki o gün gelecek, o eylem gerçekleşecek ve bir anda yok olacak. Fakat işler öyle olmuyor tabii. Hiçbir şey düzelmiyor bazen olduğu gibi, bazen de olduğundan daha kötü bir vaziyetle devam ediyor. Sanırım insanoğlunun bir şeylere tutunmaktan başka çaresi yok. Yoksa bunca şey nasıl çekilebilir hâl alır ki?

Ne yapsamda hiçbir şey düzelmeyecek…bazen bir şey yapmamak her şeyi düzeltir aslında.

şu sıralar hayati çoğu konuda böyle düşünüyorum. umarım şu konuda düşünmem gerekmez; yeni bir ilaca başladım. beklentimi düşük tutuyorum ama işe yaraması da lazım. mevzu biraz kritik. hayırlısı.

Bazen, sevgili abilerim ablalarım, "Her şey daha iyi olacak. Az kaldı." gibi söylemlerle, sadece ve sadece kendimi avuttuğumu düşünüyorum. Çünkü, büyük resme göz attığımızda, hiçbir şeyin düzelmediğini acı içinde kabule mecbur kalıyorum. Lakin yine hiçbir şey değişmiyor, kof bir hevesle eylemlerime devam ediyorum. Bilmiyorum. Karanlıktayım sanırım. Işıkları açabilir misiniz?